wtorek 23 kwietnia 2019

Dzieje Apostolskie 2,36-41.

W dniu Pięćdziesiątnicy Piotr mówił do Żydów: «Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem». Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy czynić, bracia?» – zapytali Piotra i pozostałych apostołów. «Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – i niech każdy z was przyjmie chrzest w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których Pan, Bóg nasz, powoła». W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: «Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia!» Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.

Księga Psalmów 33(32),4-5.18-19.20.22.

Słowo Pana jest prawe, a każde Jego dzieło godne zaufania. On miłuje prawo i sprawiedliwość, ziemia jest pełna Jego łaski. Oczy Pana zwrócone na bogobojnych,   na tych, którzy oczekują Jego łaski, aby ocalił ich życie od śmierci i żywił ich w czasie głodu. Dusza nasza oczekuje Pana, On jest naszą pomocą i tarczą. Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska, według nadziei pokładanej w Tobie.

Ewangelia wg św. Jana 20,11-18.

Maria Magdalena stała przed grobem płacząc. A kiedy tak płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa – jednego w miejscu głowy, drugiego w miejscu nóg. I rzekli do niej: «Niewiasto, czemu płaczesz?» Odpowiedziała im: «Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono». Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł do niej Jezus: «Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?» Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: «Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go zabiorę». Jezus rzekł do niej: «Mario!» A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: «Rabbuni», to znaczy: Mój Nauczycielu! Rzekł do niej Jezus: «Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: "Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego"». Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom: «Widziałam Pana», i co jej powiedział.

Komentarz Św. Cyryl Jerozolimski

O jakiej porze roku budzi się Zbawiciel? W Pieśni nad Pieśniami jest powiedziane: „Bo oto minęła już zima, deszcz ustał i przeszedł. Na ziemi widać już kwiaty” (2,11-12). Czy obecnie ziemia nie jest pełna kwiatów...? Skoro nadszedł kwiecień, to już jest wiosna. I to o tej porze roku, w tym pierwszym miesiącu kalendarza hebrajskiego, świętuje się Paschę – dawniej symbolicznie, a dzisiaj w rzeczywistości... Ogród by miejscem pochówku Pana... I co powie Ten, który jest pogrzebany w ogrodzie? „Zbieram mirrę mą z moim balsamem, mirrę i aloes, i wszystkie najprzedniejsze balsamy” (PnP 5,1;4,14), bo to wszystko symbolizuje pogrzeb. Ewangelie też mówią: „(Kobiety) poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności” (Łk 24,1)... Bo zanim wszedł do pokoju na górze, przechodząc przez zamknięte drzwi, Oblubieniec i lekarz dusz był poszukiwany przez kobiety o silnym sercu. Te święte niewiasty przyszły do grobu i szukały Zmartwychwstałego... Maria przyszła, zaczęła szukać i nie znalazła, a następnie otrzymała wiadomość od aniołów i wreszcie ujrzała Chrystusa. Czy te okoliczności nie były już wcześniej opisane? Tak, bo Maria mówi w Pieśni: „Na łożu mym nocą szukałam umiłowanego mej duszy, szukałam, lecz nie znalazłam.” (3,1)... Ewangelista dodaje: „Wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu” (J 20,1). „Nocą szukałam umiłowanego mej duszy, szukałam, lecz nie znalazłam”, a w Ewangelii: „Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono”. Wtedy pojawiają się aniołowie: „Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych?” (Łk 24,5)... Maria Go nie rozpoznała, i to w jej imieniu czytamy w Pieśni nad Pieśniami: „Czyście widzieli miłego duszy mej?” „Zaledwie ich minęłam (dwóch aniołów), znalazłam umiłowanego mej duszy, pochwyciłam go i nie puszczę” (3,3-4).