wtorek 25 września 2018

Księga Przysłów 21,1-6.10-13.

Serce króla – kanały wody w ręku Pana, zwraca je tam, dokąd sam zechce. Każdego droga zdaje mu się prawa, lecz Pan osądza serca. Przestrzeganie prawa i sprawiedliwości lepsze dla Pana niż krwawe ofiary. Wyniosłe oczy i harde serce – ta lampa występnych jest grzechem. Zamiary pracowitego prowadzą do zysku, a wszystkich śpieszących się – do straty. Nabywanie skarbów językiem kłamliwym to słabnący oddech szukających śmierci. Dusza występnego pragnie zła, bliźni w jego oczach nie znajduje łaski. Gdy karzą szydercę, mądrzeje naiwny, gdy pouczają mądrego, on wiedzy nabywa. Sprawiedliwy ma wgląd w dom bezbożnego, sprowadza zło na bezbożnych. Kto uszy zatyka na krzyk ubogiego, sam będzie wołał, lecz nie otrzyma odpowiedzi.

Księga Psalmów 119(118),1.27.30.34.35.44.

Błogosławieni, których droga nieskalana, którzy postępują zgodnie z Prawem Pańskim. Pozwól mi zrozumieć drogę Twych przykazań, abym rozważał Twoje cuda. Wybrałem drogę prawdy, pragnąc Twych wyrokówi.   Ucz mnie, bym przestrzegał Twego Prawa i zachowywał je całym sercem. Prowadź mnie ścieżką Twoich przykazań, bo radość mi przynoszą. Prawa Twego zawsze strzec będę, po wieki wieków.

Ewangelia wg św. Łukasza 8,19-21.

Przyszli do Jezusa Jego Matka i bracia, lecz nie mogli dostać się do Niego z powodu tłumu. Oznajmiono Mu: «Twoja Matka i bracia stoją na dworze i chcą się widzieć z Tobą». Lecz On im odpowiedział: «Moją matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je».

Komentarz Izaak ze Stella

„Pomiędzy wszystkimi rzeczami szukałam miejsca, by spocząć” - mówi mądrość Boża i dorzuca: „i zatrzymałam się w dziedzictwie Pana” (Syr 24,7nn). Dziedzictwo Pana w całości to Kościół, także Maryja, a w szczególności dusza każdego wiernego... I dalej: „Wtedy przykazał mi Stwórca wszystkiego, Ten, co mnie stworzył, wyznaczył mi mieszkanie i rzekł: ‘W Jakubie rozbij namiot i w Izraelu obejmij dziedzictwo!’” (w. 8) Ponieważ w rzeczywistości, szukając wszędzie spoczynku i nie znalazłszy go nigdzie, Mądrość Boża, jego Słowo, wybrało sobie wpierw na dziedzictwo lud żydowski, któremu Mojżesz „przewodził i rozkazywał”... A Ten, który przez to drugie stworzenie stworzył Synagogę, matkę Kościoła, „spoczął w Jej namiocie”, w namiocie Przymierza. Teraz, w Kościele, spoczywa w sakramencie swego Ciała. I, skoro szukał, można by tak powiedzieć, między wszystkimi kobietami tej, z której miał się narodzić, wybrał sobie szczególnie Maryję, która odtąd jest nazywana „błogosławioną między niewiastami” (Łk 1,28)... Chrystus, który ją stworzył jako nowe stworzenie (por. 2Kor 5,17), przybył spocząć w jej łonie. To także każdej wiernej duszy, przeznaczonej do zbawienia, ta Mądrość „rozkazuje i przewodzi”, kiedy chce i jak chce. Czyni to wewnętrznie, przez wrodzoną inteligencję, przez którą „oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi” (J 1,9) i przez natchnienie łaski..., lub na zewnątrz, przez naukę i stworzenie (por. Rz 1,20)... Mądrość Boga, jego Słowo, które stwarza i kształtuje w ten sposób duszę, „w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów” (Ef 2,10), przybywa spocząć w jej sumienu.