piątek 21 lipca 2017

Księga Wyjścia 11,10.12,1-14.

Mojżesz i Aaron wykonali wszystkie cuda przed faraonem. Lecz Pan uczynił upartym serce faraona, tak iż wzbraniał się wypuścić Izraelitów ze swego kraju. Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: «Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku! Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: "Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, i chleby przaśne będą spożywali z gorzkimi ziołami. Nie będziecie spożywać z niego nic surowego ani ugotowanego w wodzie, lecz upieczone na ogniu, z głową, nogami i wnętrznościami. Nie może nic pozostać z niego na dzień następny. Cokolwiek zostanie z niego na następny dzień, w ogniu spalicie. Tak zaś spożywać go będziecie: biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana. Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej od człowieka aż do bydła i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu - Ja, Pan. Krew posłuży wam do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską. Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia – na zawsze w tym dniu będziecie obchodzić święto"».

Księga Psalmów 116(115),12-13.15-16bc.17-18.

Czym się Panu odpłacę za wszystko, co mi wyświadczył? Podniosę kielich zbawienia i wezwę imienia Pana. Cenna jest w oczach Pana śmierć Jego wyznawców. O Panie, jestem Twoim sługą, Twym sługą, synem Twojej służebnicy. Ty rozerwałeś moje kajdany. Tobie złożę ofiarę pochwalną i wezwę imienia Pana. Wypełnię me śluby dla Pana przed całym Jego ludem.

Ewangelia wg św. Mateusza 12,1-8.

Pewnego razu Jezus przechodził w szabat wśród zbóż. Uczniowie Jego, odczuwając głód, zaczęli zrywać kłosy i jeść ziarna. Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: «Oto Twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat». A On im odpowiedział: «Nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy był głodny, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie było wolno jeść jemu ani jego towarzyszom, tylko samym kapłanom? Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia. Gdybyście zrozumieli, co znaczy: "Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary", nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu».

Komentarz Orygenes

Szabat został ustanowiony jako dzień święty; wszyscy święci i sprawiedliwi powinni go świętować... Spójrzmy zatem, na czym polega zachowywanie szabatu dla chrześcijanina: w dniu szabatu trzeba się powstrzymać od wszelkich dzieł ziemskich, nie robić nic, co pochodzi z tego świata, ale dbać o dzieła duchowe, przyjść do kościoła, być uważnym na czytanie Pisma i wyjaśnienia, jakie po tym następują, myśleć o rzeczach niebieskich, zajmować się nadzieją życia przyszłego, mieć przed oczyma Sąd Ostateczny i medytować nie nad rzeczywistością widzialną i obecną, ale przyszłą i niewidzialną. Żydzi także muszą to wszystko zachowywać. U nich kowale, murarze i inni robotnicy niczego nie robią w dniu szabatu. Ale w tym dniu lektorzy Pisma Świętego czy uczeni, tłumaczący Prawo Boże, nie przerywają swoich zajęć, a jednak nie profanują szabatu. Mój Pan sam uznał: „Nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy?”. To zatem ten, który powstrzymuje się od dzieł światowych, a zajmuje rzeczami duchowymi, składa ofiarę w dniu szabatu i uświęca go jako dzień święty… W czasie szabatu każdy pozostaje w swoim domu i nie opuszcza go. Czym jest zatem przybytek człowieka duchowego? Jest nim sprawiedliwość, prawda, świętość; a to wszystko to Chrystus – On jest domostwem duszy. Nie wolno z niego wychodzić, jeśli się pragnie zachować prawdziwy szabat i świętować go przez ofiary tego dnia, wedle słowa Pana: „Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity” (J 15,5).