Do modlitwy można dołączyć dowolnie wybrane dotatkowe postanowienia. Może to być na przykład częsta spowiedź św. i Komunia św., adoracja Najświętszego Sakramanetu, regularne czytanie Pisma Świętego, post o chlebie i wodzie, walka z nałogami, pomoc osobom potrzebującym, czy dodatkowe modlitwy (litanie, nowenny, lub koronki). Dodatkowe postanowienia nie są obowiązkowe, ale podejmując je należy mieć na uwadze indywidualne możliwości ich wypełnienia.

Pomysł duchowej adopcji dziecka poczętego zrodził się po objawieniach w Fatimie, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zaduśćuczynienia z grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce. W roku 1987 pomysł został zaadoptowany w Polsce. Pierwszy ośrodek duchowej adopcji powtał w kościele oo. Paulinów w Warszawie i stamtąd rozpowszechnił się na cały kraj i poza jego granice. Obecnie duchową adopcją w Polsce zajmuje się Centralny Ośrodek Krzewienia Duchowej Adopcji, znajdujący się na Jasnej Górze. W Wielkiej Brytanii w środowisku polskim duchowa adopcja znana jest już od wielu lat i krzewiona jest przy wielu polskich parafiach.

Należy podkreślić, że duchowa adopcja skutecznie leczy głębokie zranienia wewnętrzne, spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Jako bardzo konkretny, bezinteresowny i osobisty dar (modlitwy, ofiary i post) pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować charakter, walczyć  z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości oczyma Pana Boga. Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania, pogłębia kontakt z Bogiem. Pomaga odkrywać głęboki sens zaniedbanych praktyk ascetycznych. Może się stać czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinie.

Duchową adopcję może podjąć każda osoba dorosła po złożeniu przyrzeczenia. Dzieci, chcące włączyć się w tę modlitwę, winny podjąć ją pod opieką rodziców.

Podejmując duchową adopcję modlimy się tylko za jedno dziecko, nie znając ani jego imienia, ani narodowości. To wie jedynie Pan Bóg. Jednocześnie winniśmy być pewni, że Bóg wysłucha naszej modlitwy, opierając się na wierze we Wszechmoc i nieograniczone Miłosierdzie Boże. Winniśmy być też w pełni świadomi, że Bóg jest Dawcą Życia i Jego wolą jest, by każde poczęte dziecko żyło i było otoczone miłością rodziców.

Podejmijmy trud modlitwy za poczęte dzieci zagrożone zagładą, a także stańmy się krzewicielami modlitwy duchowej adopcji, poprzez pozyskiwanie kolejnych osób, które by zainteresowały się tą sprawą.

W naszej parafii duchowa adpocja dziecka poczętego podejmowana jest co roku w święto Zwiastowania, ale przyrzeczenia duchowej adpocji można złożyć w każdym czasie indywidualnie.

Formuła przyrzeczenia duchowej adopcji

dziecka poczętego

Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo, Aniołowie i Święci, wiedziony pragnieniem niesienia pomocy w obronie nienarodzonych, Ja ....................................... postanawiam mocno i przyrzekam, że od dnia ............... w święto/uroczystość .................................... biorę w duchową adopcję jedno dziecko, które imię jedynie Bogu jest wiadome, aby przez 9 miesięcy każdego dnia modlić się o uratowanie jego życia oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu. Postanawiam: odmówić codzienną modlitwę w intencji nienarodzonego, jedną tajemnicę różańca, dodatkowo postanawiam ............................

Modlitwa codzienna

Panie Jezu – za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością oraz za wstawiennictwem św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu – proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.